مطالعه ی واکنش همجوشی 9be+124sn بااستفاده از مدل واپیچش دوگانه

در این پروژه با استفاده از مدل دابل- فولدینگ (d.f.) و نسخه های مختلف پتانسیل های تقریبی (p.p.) به مطالعه واکنش همجوشی 9be+124sn پرداخته ایم. یکی از دلایل مهم برای انتخاب چنین واکنشی، کوچک بودن هسته پرتابه و نامقید بودن آن در حین واکنش می باشد. برای محاسبه سطح مقطع همجوشی از معادلات جفت شدگی- کانال (c.c.) استفاده نموده ایم که مبتنی بر جفت شدگی اثرات ارتعاشی و دورانی هسته های برهمکنشی است. نتایج محاسبات ما نشان می دهد که سطح مقطع های حاصل از پتانسیل های تقریبی، نسبت به مدل دابل- فولدینگ که به مدل واپیچش دوگانه معروف است، در توافق بهتری با داده های تجربی هستند. موفقیت پتانسیل تقریبی (p.p.) در پیش بینی سطح مقطع همجوشی واکنش 9be + 124sn به علت وجود اثرات تراکم ناپذیری ماد? هسته ای در این مدل می باشد. از طرفی با معرفی فاکتور fcf و اعمال بر روی پتانسیل های دابل- فولدینگ و مدل تقریبی سطح مقطع حاصل از این پتانسیل ها را بهنجار نموده ایم، مقادیر این فاکتور به ازای پتانسیل مدل d.f. و چهار نسخه denisov dp،aw 95 ، bass 80 و prox. 88مربوط به مدل تقریبی به ترتیب 65/0، 69/0، 76/0، 77/0 و 86/0 بدست آمده است که نشان دهند? حساسیت فاکتور fcf به پتانسیل های کانال ورودی می باشد.